بسم الله الرحمن الرحیم

آیا برای ترک خودارضایی باید همسر یا خانواده را مطلع کنیم؟

این سوالی است که زیاد پرسیده می شود که آیا باید به همسرم اطلاع دهم که خودارضایی می کنم؟
اگر قبلا اینکار را انجام داده و الان ترک کردم چطور؟
آیا باید پدر و مادرم در جریان کار من باشند؟
آیا باید به دوستانم بگویم یا نه؟

آیا باید فرزندم را با عوارض و خطرات این کار آشنا کنم یا خیر؟
این سوال ها شاید برای شما هم پیش آمده باشد.
یا شاید هم از عوارض خودارضایی کردن نگران باشید و بخواهید به همسرتان اطلاع دهید تا آمادگی آن را داشته باشد که در مسائل جنسی به مشکل برنخورید.

به نظر شما گفتن این کار درست است یا خیر؟

خب ما در اینجا از ۲ جنبه قضیه را بررسی می کنیم:
شما ممکن است به ۴ دلیل به همسر یا اطرافیان خود اطلاع دهید:
یکی برای کمک گرفتن از آنها برای ترک بهتر خودارضایی
یکی برای در جریان بودن آنها (مخصوصا همسرتان) برای بیان عوارض آن
و یک مورد هم برای انجام این کار به صورت آشکار

اما مورد اول:

اطلاع به خانواده یا دوستان برای کمک گرفتن جهت ترک بهتر خودارضایی

کسی که دچار این گناه شده و عوارضش را دیده حتما به دنبال ترک بهتر خودارضایی هم هست اما چون خودش راه حلی بلد نیست و نمی داند از چه راهی باید به ترک برسد، دنبال یک نفر می گردد که از او کمک بگیرد.
دکتر و مشاور و وروانشناس گاهی قابل اعتماد نیست(از دید بیمار)
گاهی طبیب یا روانشناسی که مهارت درمان داشته باشد در دسترس نیست.
گاهی فرد بیمار به دلیل ترس و کم رویی یا مشکل مالی از مراجعه کردن خودداری می کند.

خب با وجود این موارد از یک طرف، و نیاز به ترک سریع خودارضایی از طرف دیگر، فرد مجبور می شود از دوست صمیمی یا از خانواده اش کمک بگیرد.

این کار ۳ اشکال دارد:
اول اینکه همسر یا پدر یا دوستتان اطلاعات کافی برای درمان نداشته و نمی داند چطور به شما کمک کند.
از طرفی ممکن است راه حل هایی پیشنهاد دهد که موجب بدتر شدن بیماری شما یا ایجاد عوارض شود.
چون فرد مورد نظر شما در این امور هیچ تجربه و مهارتی ندارد.

حالا شاید بگویید دوستم قبلا درگیر خود ارضایی بوده و الان ترک کرده و پاک است و می خواهم از تجربه او استفاده کنم.
دوست شما شرایط مخصوص به خودش را داشته است.
قطعا شرایط شما متفاوت بوده و ممکن است راه حل شما یکسان نباشد.

به عنوان مثال دوستتان اهل خودارضایی با بالش یا زمین بوده و شما اهل خودارضایی با دست.
یا مثلا او یک سال درگیر بوده و شما ۱۳ سال

اشکال بعدی در این است که بعد از مدتی همسر یا پدرتان متوجه می شود که چه وقت هایی در حال انجام استمنا هستید و سعی در نصیحت شما دارد اما کم کم به مرور زمان باعث ایجاد ناراحتی و حتی تهمت و بی احترامی می شود.
شما به همسرتان می گویید من می خوام این کارو انجام بدم و نمیتونم ترکش کنم و جلوی چشم او گناه می کنید.

اشکال بعدی که مهمترین موضوع است، ایجاد نگرانیست.
خودتان تصور کنید همسر یا والدینتان اهل خود ارضایی هستند؛
چقدر ناراحت می شوید؟
چقدر حس نگرانی به شما دست می دهد؟
چقدر در طول روز به آن فکر می کنید؟
کلا ذهنیت فرد مقابل نسبت به شما تغییر می کند.

اگر دوستتان مذهبی باشد که کمتر سراغتان می آید و شاید قطع رابطه کند.
اگر خودش اهل این کار باشد که دیگر هیچ
کم کم کم شما را به راهی می برد که آخرش همجنس بازی و لواط است.
این موارد توسط افراد بیماری که مراجعه کرده اند دیده شده!

همسرتان به هیچ وجه دوست ندارد با کسی یا چیزی به غیر از خودش ارضا شوید و قطعا شما هم این انتظار را از او دارید.

پس درک می کنید که چقدر نگرانی و گریه و زجر کشیدن به همراه دارد.
و این مسئله هیچ وقت از ذهنش بیرون نمی رود. هیچ وقت

همیشه به شما و کارتان فکر می کند.
هنگام کار کردن در این فکر که همسرم در خانه مشغول چه کاری است؟
هنگام غذا پختن با این فکر که الان شوهرم در راه خانه کجا رفته و چکا ر می کند؟
هنگام رابطه جنسی همینطور (و موجب کاهش لذت جنسی شده و ممکن است به سردمزاجی جنسی تبدیل شود)
هنگام بارداری در این فکر که نکنه این کار به فرزندم منتقل بشه و اون هم گناه کنه

زندگی با نگران بودن هیچ لذتی نداره

این افکار با تکرار کردن و بزرگ شدن موجب شک و تردید شده و زن و شوهر اعتمادشان کم خواهد شد.

کم کم شک و تردید هم بزرگ تر شده و می تواند موجب تلافی کردن و حتی خیانت جنسی شود.
و در نهایت از هم پاشیدن زندگی

پدر و مادر هم بسیار دلسوز هستند و شدیدا نگران می شوند و گریه می کنند.
روا نیست که عزیزانت را ناراحت کنی

دومین علتی که شما به همسرتان درباره خودارضایی اطلاع می دهید:

این است که می خواهید بداند شما دچار عوارض شده و یا می شوید و بعدا در مسائل جنسی دچار ناراحتی یا مشکل نشود.

مثلا می گویید:
من ۱۰ سال خودارضایی کردم و دچار زودانزالی و درد کمر و کج شدن آلت هستم.
یا مثلا: من ۸ ساله دارم اینکارو انجام می دم و قصد ترک کردن دارم پس اگه با تو ارضا نشدم ناراحت نباش

این اطلاع دادن گاهی برای همسرتان است و گاهی برای فردی که قصد ازدواج با او دارید.
اگر هنوز ازدواج نکرده اید:
لزومی به گفتن نیست.
در همان جلسه خواستگاری یا دوران عقد باعث بدبین شدن فرد مقابل و شاید حانواده اش نسبت به خود می شوید.
از همان اول زندگی موجب نگرانی و ناراحتی و استرس شده و مسائلی که در بالاتر توضیح داده شد.

اگر هم ازدواج کرده و روابط مناسبی ندارید، نیاز نیست عنوان کنید من به خاطر خودارضایی اینجوری شدم.
در هیچ شرایطی نگران عوارض خود ارضایی نباش
دسته ای از آن ها به مرور زمان و با ترک کردن خوب خواهد شد.
دسته ای از عوارض نیاز به دارو و مشاوره طب سنتی دارد.
دسته از از عوارض خودارضایی اصلا عارضه نبوده و طبیعی است مثلا زودانزالی ندارید اما از نظر خودتان فکر می کنید دارید و علتش خودارضایی بوده

اگر چند ماه با همسرتان رابطه کامل داشته باشید و اگر آموزش کافی ببینید خیلی از مسائل زنانشویی برای شما حل خواهد شد.

این مطلب را مشاهده کنید: عوارض خودارضایی چیست؟

گاهی فرد می گوید من می خواهم با همسر فعلی یا آینده صادق باشم پس باید از گذشته اطلاع دهم…
صداقت درست است اما قرار نیست پرونده بسته شده را دوباره باز کرد.
هر کسی در گذشته اشتباهاتی داشته که از آن ها پشیمان بوده و قصد انجامشان را ندارد پس دلیلی ندارد که گذشته را برای همسرتان توضیح دهید.
خیلی از افراد هستند که در گذشته گناهکار بوده و حالا پاکدامن شده اند. لزومی به گفتن نیست.

سومین دلیل برای گفتن خودارضایی، خیانت است.

قصدتان این است که همسرتان بفهمد شما این کار را انجام می دهید و برایش عادی شده و بتوانید در حضور او انجام دهید.
شاید بخواهید کنار او انجام دهید، شاید هم بخواهید او با دست خودش برای شما این کار را انجام دهد.
خودارضایی با دست معمولا نیازمند تصور کردن جنس مخالف است که همین کار آسیب های زیادی به خود شما و همسرتان وارد می کند.

چه خودتان استمناء کنید و چه بخواهید همسرتان این کار را انجام دهد خیانت جنسی محسوب می شود.
چون خودتان هم دوست ندارید همسرتان این رفتار را داشته باشد.
چه شما با تصویر سازی ذهنی انجام دهید، چه بدون آن، چه با دست باشد، چه با فشار به زمین یا هر شکل دیگری که باشد، اسمش خیانت است.
خیانت به چه کسی؟
اول به خودتان و بدنی که خدا به شما داده است.
خیانت به پدر و مادرتان
و همسرتان 
و فرزندی که قرار است از شما متولد شود.
شاید به خاطر این کاری که انجام می دهید، فرزنی متولد شود که از نظر فکری یا جسمی دچار ضعف باشد و یا اینکه این گناه هم به او منتقل شود.

چهارمین دلیل:

برای گفتن اینکه من استمنا و استشهاء کردم این است که می خواهید به کسی آموزش بدهید.
پند و اندرز دادن به دوستتان یا فرزندانتان که آنها سمت این کار نروند.

باید بدانید که آشکار کردن گناه و صحبت درباره آن از نظر شرعی جایز نیست.
در آیه ۱۹ از سوره نور می خوانیم: کسانى که دوست دارند زشتی‌ها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناکى براى آنان در دنیا و آخرت است.
در احادیث هم از اعتراف کردن و بازگو کردن گناه نهی شده است.

اینکه گفته شده اقرار به گناه خودش گناه است، به این دلیل است که قبح قضیه آرام آرام از بین می‌رود. وقتی دو بار بگویند که در فلان منطقه دزدی شده است، سومین بار و چهارمین بار هم خبر برسد، دیگر آرام آرام دزدی رایج می‌شود.

اگر قصد تربیت و آموزش دادن دارید باید از راه درستش اقدام کنید نه اینکه مستقیم بگویید من اینکاره بودم.
این شکلی نتیجه ای نخواهد داشت.

به پدر و مادرها توصیه می کنم با مزاج شناسی و طب سنتی آشنایی بیشتری داشته باشند و در صورت امکان از یک طبیب طب سنتی مشاوره بگیرند تا بتوان از پیش آمدن مشکلات جلوگیری کرد.

خلاصه موضوع:
اطلاع دادن از شرایط فعلی یا حتی بعد از ترک کامل خودارضایی هیچ فایده ای ندارد و موجب نگرانی و استرس و شک و بدبینی و درگیری فکری خواهد شد.
اگر پدر یا همسر یا دوستتان واقعا می تواند کمک کند و روحیه او به گونه ای است که این کار را می پذیرد، می توانید با او مشورت کنید.
در غیر این صورت هیچ نتیجه مثبتی نخواهد داشت.